சங்க மாதாவாகவும், 1955 முதல் 2010 ஆம் ஆண்டில் அவர் அமரராகும் வரை யோகதா சத்சங்க சொஸைடி / ஸெல்ஃப் ரியலைசேஷன் ஃபெலோஷிப்பின் தலைவராகவும் பணியாற்றிய ஸ்ரீ ஸ்ரீ தயா மாதா எழுதிய “ஃபைண்டிங் தெ ஜாய் வித்தின் யூ” என்ற புத்தகத்திலிருந்து ஒரு பகுதி கீழே உள்ளது.
ரோஜாவை நசுக்கும்போது நறுமணம் தருவது போல, இறைவனின் பக்தன், இரக்கமின்மையால் நசுக்கப்படும்போது, அன்பின் இனிமையான சாராம்சத்தை வெளிப்படுத்துகிறான் என்று பரமஹம்ஸ யோகானந்தர் கூறுவார்.
மன்னிப்பு, அதனுடன் கூடியதெய்வீக அன்பின் இனிமையான அதிர்வானது, கிளர்ந்தெழும் கோபம், குற்ற உணர்வு மற்றும் வெறுப்பு ஆகியவற்றை நடுநிலையாக்குகிறது. நன்மை தவிர்க்க இயலாமல் எதிர்ப்பை சந்திக்கும் ஒரு அபூரண உலகில், மன்னிப்பு என்பது இறை உணர்வின் வெளிப்பாடாகும்.
நாம் தவறாகப் பயன்படுத்தப்படும் போது, நம் குற்றவாளியைக் கண்டிப்பதற்குப் பதிலாக, நாம் தாராளமாக மன்னிப்பு வழங்கி, நம் உணர்வு நிலையைத் தூய்மைப் படுத்தினால், அதன் விளைவாக நமக்கு நாமே ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட மன அமைதியைப் பெறுகிறோம்.
மன்னிக்கவும் மறக்கவும் சில நேரங்களில் ஏன் மிகவும் கடினமாக இருக்கிறது. முற்றிலும் அகல வேண்டும்?. மனித அகங்காரம் நியாயத்தைக் கோருகிறது. பழிவாங்கல் அல்லது பழிவாங்கல் மூலம் அதைத் தேடுகிறது. கண்டிக்கும் போது அது உயர்ந்ததாக உணர்கிறது. ஆனால் இது நமக்கு அமைதியைத் தராது.
தவறு செய்தவரின் தவறை நீக்கி “இறைவா, அவரை ஆசீர்வதியுங்கள்” என்று பிரார்த்தித்து, உண்மை ஆன்மாவான /ஆளுமையான ஆன்மாவின் பேச்சைக் கேட்டு — அது தனக்குப் போதுமானது – என்று நாம் மிகவும் மகிழ்ச்சியடைவோம். இறைவனும் மற்றவர்களும் நம் தவறுகளை மன்னிக்க வேண்டாமா? “மன்னித்து விடுங்கள், நீங்கள் மன்னிக்கப்பட வேண்டும்” என்பது தெய்வீக நியதி.
இந்து மத நூல்களில் இவ்வாறு எழுதப்பட்டுள்ளது: “ஒருவர் எந்தக் காயம்பட்ட போதும் மன்னிக்க வேண்டும்…. மன்னிப்பால் பிரபஞ்சம் ஒன்றுபடுகிறது. மன்னிப்பு என்பது வல்லவர்களின் வல்லமை; மன்னிப்பு என்பது தியாகம்; மன்னிப்பு என்பது மன அமைதி. மன்னிப்பும், மென்மையும் தன்னம்பிக்கை உடையவர்களின் குணங்கள். அவை நித்திய நல்லொழுக்கத்தைக் குறிக்கின்றன.”
இந்த இலட்சியத்தின்படி வாழ முயற்சி செய்யுங்கள், அனைவருக்கும் இரக்கத்தையும் குணமளிக்கும் அன்பையும் வழங்குங்கள். அப்போது இறைவனின் அன்பு உங்கள் இதயத்தில் பாய்வதை நீங்கள் உணர்வீர்கள்.
