மற்றவர்களுடனான நமது உறவுகளில் நல்லிணக்கத்தை உருவாக்குதல்

சரியான மனித நடத்தையின் அடிப்படையான விதிமுறை சுய-சீரமைப்பு ஆகும்….நமது நண்பர்களுடனோ அல்லது அன்பிற்குரியவர்களுடனோ எந்த ஒரு பிரச்சனையும் நிகழும் போதெல்லாம், ஒரு விரும்பத்தகாத நிலைமைக்குள் சிக்கியதற்காக நம்மையே நாம் அகத்தே குற்றம் சுமத்திக் கொள்ள வேண்டும், அதன்பின் நம்மால் முடிந்த அளவு விரைவாகவும் மரியாதையுடனும் அதிலிருந்து வெளிவர முயற்சி செய்ய வேண்டும். மற்றவர்கள் அதற்குக் காரணமாக இருந்தாலும் கூட, சத்தமாக, இரக்கமின்றி, மரியாதையின்றி அவர்கள் மீது குற்றம் சுமத்துவதன் மூலம் பிரச்சனையை அதிகப்படுத்துவது பலனற்ற ஒன்றாகும். எளிதில்-சினமடையும் அன்பிற்குரியவர்களுடைய தவறுகளைக் கடுமையான அல்லது வீராப்பான வார்த்தைகளால் நம்மால் சரிசெய்ய முடிவதை விட ஒரு நல்ல உதாரணத்தை ஏற்படுத்துவதன் மூலம் ஒரு நூறு மடங்கு சிறந்த முறையில் தவறுகளைச் சரிசெய்ய நம்மால் அவர்களுக்குக் கற்றுக்கொடுக்க முடியும்.

பெரும்பாலான நேரங்களில், மக்கள் தம் சொந்தக் கண்ணோட்டத்திலிருந்து பேசுகின்றனர் மற்றும் செயலாற்றுகின்றனர். அவர்கள் மற்ற நபருடைய பக்கத்தை அரிதாகவே பார்க்கின்றனர் அல்லது பார்க்க முயல்வது கூட இல்லை. குறைபாடுள்ள புரிதலுடன் நீங்கள் எவருடனேனும் சண்டையிடத் துவங்கினால், எவர் வாக்குவாதத்தை ஆரம்பித்திருப்பினும், மற்றவர் எந்த அளவிற்குப் பொறுப்பேற்க வேண்டுமோ அதே அளவு நீங்கள் ஒவ்வொருவரும் ஏற்க வேண்டும் என்பதை நினைவில் கொள்ளுங்கள். “முட்டாள்கள் விதண்டா வாதம் செய்கின்றனர். விவேகிகள் விவாதம் செய்கின்றனர்.”

அமைதியான உணர்வைப் பெற்றிருப்பது என்றால், மற்றவர்கள் என்ன கூறினாலும் சரி, எப்போதும் புன்னகைத்து அனைவருடனும் ஒத்துப்போவது என்று—நீங்கள் உண்மைக்கு மதிப்பளிக்கிறீர்கள். ஆனால் அதன் காரணமாக ஒருவரையும் சினமூட்ட விரும்பவில்லை என்று— பொருள்படாது. இது ஒரு முனைக்கோடிக்குச் செல்வதாகும். தமது நல்ல இயல்பிற்காகப் பாராட்டைப் பெறும் ஆசையுடன் அனைவரையும் மகிழ்ச்சிப்படுத்தும் இவ்வழியில் முயற்சி செய்வோர் உணர்வுக் கட்டுப்பாட்டைப் பெற்றிருக்கிறார்கள் என்பது கட்டாயமில்லை….உணர்வுக் கட்டுப்பாட்டைப் பெற்றிருப்போர் அந்த உண்மையை எங்கெல்லாம் அவரால் முடியுமோ, அங்கெல்லாம் பகிருகிறார் மற்றும் எந்த வழியிலும் ஏற்றுக்கொள்ளும் தன்மையற்ற எவரையும் தேவையில்லாமல் எரிச்சலூட்டுவதைத் தவிர்க்கிறார்கள். அவருக்கு எப்போது பேச வேண்டும் மற்றும் எப்போது மௌனமாக இருக்க வேண்டும் என்பது தெரியும், ஆனால் அவர் தன் சொந்த இலட்சியங்களையும் அக அமைதியையும் ஒருபோதும் சமரசம் செய்வதில்லை. அத்தகைய ஒரு மனிதர் இவ்வுலகில் பெரிய நன்மைக்கான ஓர் ஆற்றல் ஆவார்.

நாம் தன்னியல்பாகவே மரியாதைக்குரிய பேச்சு எனும் நேர்த்தியான உடையை அணிவதன் மூலம் நம்மைக் கவர்ச்சிகரமாக ஆக்கிக் கொள்ள வேண்டும். நாம் முதலில் நமது நெருங்கிய உறவினர்களிடம் மரியாதையாகப் பழக வேண்டும். ஒருவரால் அதைச் செய்ய முடியும் போது, அவர் எல்லோருடனும் வழக்கமாகவே அன்பாக இருப்பார். மெய்யான குடும்ப மகிழ்ச்சி, புரிதல் மற்றும் அன்பான வார்த்தைகள் எனும் பீடத்தின் மீது தன் அடித்தளத்தைக் கொண்டிருக்கிறது. அன்பைக் காட்டும் பொருட்டு எல்லாவற்றுக்கும் ஒத்துப்போக வேண்டிய அவசியம் இல்லை. ஒருவர் மற்றவர்களுடன் ஒன்றுபடுகிறாரோ அல்லது வேறுபடுகிறாரோ, எப்படி நடந்து கொள்ள வேண்டும் என்பதை அறிந்த நபரை அமைதியான மௌனம், அக்கறை, மற்றும் மரியாதைக்குரிய வார்த்தைகள் சுட்டிக்காட்டுகின்றன.

நீங்கள் நேசிக்கப்பட விரும்பினால், உங்கள் அன்பை வேண்டும் மற்றவர்களை நேசிக்க ஆரம்பியுங்கள்….மற்றவர்கள் உங்கள் மீது அனுதாபம் கொள்ள வேண்டுமென நீங்கள் விரும்பினால், உங்களைச் சுற்றி இருப்போரிடம் அனுதாபத்தைக் காட்ட ஆரம்பியுங்கள். நீங்கள் மதிக்கப்பட வேண்டுமென விரும்பினால், நீங்கள் அனைவரிடமும், இளையோர், முதியோர் இருதரப்பினரிடமும், மரியாதையாக இருக்கக் கற்றுக்கொள்ள வேண்டும்….மற்றவர்கள் எப்படியெல்லாம் இருக்க வேண்டுமென நீங்கள் விரும்புகிறோர்களோ, முதலில் நீங்களே அவ்வாறு இருங்கள்; பின் மற்றவர்கள் உங்களுக்கு அதே முறையில் மறுமொழியளிப்பதை நீங்கள் காண்பீர்கள்.